1
Mayroon isang lalaking maysakit na ang pangalan ay Lazaro. Siya ay taga-Betania
na nayon nina Maria at ng kaniyang kapatid na si Marta.
2
Si Maria ang siyang nagpahid ng pabangong langis sa Panginoon. Pinunasan niya ng
kaniyang buhok ang mga paa ng Panginoon. Siya ay kapatid ni Lazaro na maysakit.
3
Ang mga kapatid na babae ni Lazaro ay nag sugo upang sabihin kay Jesus:
Panginoon, narito, si Lazaro na iyong minamahal ay maysakit.
4
Nang marinig ito ni Jesus, sinabi niya: Ang karamdamang ito ay hindi para sa
layunin ng sa kamatayan kundi para sa kaluwalhatian ng Diyos. Sa gayon ang Anak
ng Diyos ay maluwalhati sa pamamagitan nito.
5
Si Marta at ang kaniyang kapatid na babae at si Lazaro ay inibig nga ni Jesus.
6
Nang marinig nga niyang maysakit si Lazaro ay nanatili siya ng dalawang araw sa
pook na kaniyang kinaroroonan.
7
Kaya pagkatapos nito ay sinabi niya sa kaniyang mga alagad: Pumunta tayong muli
sa Judea.
8
Sinabi ng kaniyang mga alagad sa kaniya: Guro, ngayon pa lang ay naghahanap na
sila ng pagkakataon upang ikaw ay batuhin ng mga Judio. Babalik ka na naman ba
roon?
9
Sumagot si Jesus: Hindi ba may labindalawang oras sa maghapon? Ang sinumang
naglalakad kung araw ay hindi natitisod dahil nakikita niya ang liwanag sa
sanlibutang ito.
10
Ang sinumang naglalakad kung gabi ay natitisod dahil wala ang liwanag sa kaniya.
11
Sinabi niya ang mga bagay na ito. Pagkatapos nito ay sinabi niya sa kanila: Ang
ating kaibigang si Lazaro ay natutulog. Pupunta ako upang gisingin ko siya.
12
Sinabi nga ng kaniyang mga alagad: Panginoon, kung siya ay natutulog, gagaling
siya.
13
Ang sinabi ni Jesus ay ang patungkol sa kaniyang kamatayan. Ngunit sa palagay
nila, ang sinabi ni Jesus ay patungkol sa paghimlay sa pagtulog.
14
Kaya nga, tuwirang sinabi ni Jesus sa kanila: Si Lazaro ay patay na.
15
Ako ay nagagalak alang-alang sa inyo na ako ay wala roon. Ito ay upang kayo ay
sumampalataya, gayunman, puntahan natin siya.
16
Si Tomas na tinatawag na Kambal ay nagsabi nga sa kaniyang mga kapwa alagad:
Pumunta rin tayo upang mamatay tayong kasama niya.
17
Pagdating nga ni Jesus ay nalaman niyang si Lazaro ay apat na araw nang nasa
libingan.
18
Ang Betania ay malapit sa Jerusalem na may humigit-kumulang na tatlong kilometro
ang layo.
19
Marami sa mga Judio ang pumunta sa mga kababaihan na nakapalibot kina Marta at
Maria upang aliwin sila tunkol sa kanilang kapatid.
20
Pagkarinig ni Marta na si Jesus ay dumarating sinalubong niya siya. Si Maria ay
nakaupo sa loob ng bahay.
21
Sinabi nga ni Marta kay Jesus: Panginoon, kung naririto ka sana ay hindi namatay
ang aking kapatid.
22
Alam ko na kahit ngayon anuman ang hingin mo sa Diyos, ito ay ibibigay sa iyo ng
Diyos.
23
Sinabi ni Jesus sa kaniya: Ang iyong kapatid ay muling babangon.
24
Sinabi ni Marta sa kaniya: Alam ko na siya ay muling babangon sa pagkabuhay na
mag-uli sa huling araw.
25
Sinabi ni Jesus sa kaniya: Ako ang pagkabuhay na mag-uli at ang buhay. Siya na
sumasampalataya sa akin bagamat siya ay mamamatay, siya ay mabubuhay.
26
Ang bawat isang nabubuhay at sumasampalataya sa akin ay hindi mamamatay
magpakailanman. Sinasampalatayanan mo ba ito?
27
Sinabi niya sa kaniya: Opo, Panginoon. Sumasampalataya ako na ikaw ang Mesiyas,
ang Anak ng Diyos na darating sa sanlibutan.
28
Nang masabi niya ang mga bagay na ito, siya ay lumakad at tinawag ng palihim ang
kaniyang kapatid na si Maria. Sinabi niya sa kaniya: Ang guro ay dumating at
ipinatatawag ka.
29
Pagkarinig niya nito ay agad siyang tumindig at pumunta sa kaniya.
30
Si Jesus ay hindi pa nakarating sa nayon ng mga sandaling iyon. Siya ay nasa
dako pa lang na kung saan ay sinalubong siya ni Marta.
31
Ang mga Judio na umaaliw kay Maria sa bahay ay sumunod sa kaniya. Ito ay nang
makita nga nila si Maria na dali-daling tumindig at lumabas. Kanilang sinabi:
Siya ay pupunta sa libingan upang doon tumangis.
32
Dumating nga si Maria sa kinaroroonan ni Jesus. Nang makita niya si Jesus,
nagpatirapa siya sa paanan nito. Sinabi niya sa kaniya: Panginoon, kung naririto
ka sana ay hindi namatay ang aking kapatid.
33
Nakita ni Jesus na siya at ang mga Judiong sumama sa kaniya ay tumatangis. Siya
ay namighati sa espiritu at naguluhan.
34
Sinabi niya: Saan ninyo siya inilagay? Sinabi nila sa kaniya: Panginoon,
halikayo at tingnan ninyo.
35
Si Jesus ay tumangis.
36
Sinabi nga ng mga Judio: Tingnan ninyo kung gaano niya siya kamahal.
37
Sinabi ng ilan sa kanila: Ang taong ito ang nagmulat ng mga mata ng bulag. Wala
ba siyang magagawa upang hindi mamatay ang taong ito?
38
Si Jesus, na muling namighati ang kalooban, ay pumunta nga sa libingan. Ang
libingan ay isang yungib na natatakpan ng bato.
39
Sinabi ni Jesus: Alisin ninyo ang bato. Si Marta na kapatid ng namatay ay
nagsabi sa kaniya: Panginoon, sa oras na ito ay mabaho na siya sapagkat apat na
araw na siyang patay.
40
Sinabi ni Jesus sa kaniya: Hindi ba sinabi ko sa iyo na kung ikaw ay
sasampalataya, makikita mo ang kaluwalhatian ng Diyos?
41
Inalis nga nila ang bato sa dakong pinaglagyan nila ng patay. Tumingala si Jesus
at nagsabi: Ama, pinapasalamatan kita na ako ay dininig mo.
42
Alam ko na ako ay lagi mong dinirinig. Sinabi ko ito alang-alang sa mga taong
nakatayo sa paligid. Ito ay upang sila ay sumampalataya na ikaw ang nagsugo sa
akin.
43
Nang masabi na niya ito, sumigaw siya ng may malakas na tinig: Lazaro, lumabas
ka!
44
Lumabas ang patay. Ang kaniyang mga kamay at mga paa ay natatalian ng telang
panlibing. Ang kaniyang mukha ay nababalot ng isang panyo. Sinabi ni Jesus sa
kanila: Kalagan ninyo siya at pabayaan siyang yumaon.
45
Marami nga sa mga Judio na pumunta kay Maria ang nakakita sa mga bagay na ginawa
ni Jesus. Dahil dito, sila ay sumampalataya sa kaniya.
46
Ang ilan sa kanila ay pumunta sa mga Fariseo. Sinabi nila sa kanila ang mga
bagay na ginawa ni Jesus.
47
Ang mga pinunong-saserdote nga at mga Fariseo ay nagtipon ng isang sanggunian.
Sinabi nila: Ano ang ating ginagawa? Ang taong ito ay gumagawa ng maraming tanda.
48
Kapag pabayaan lang natin siya, ang lahat ng tao ay sasampalataya sa kaniya.
Kung magkagayon, ang mga taga-Roma ay darating at aagawin maging ang ating pook
at bansa.
49
Ang isa sa kanila ay si Caifas, ang pinunong-saserdote nang taong iyon. Bilang
pinunong-saserdote ay sinabi niya sa kanila: Wala talaga kayong alam.
50
Hindi ninyo pinag-isipan na makakabuti sa atin na mamatay ang isa para sa mga
tao. Kung magkagayon, ang buong bansa ay hindi malilipol.
51
Hindi niya ito sinabi nang sarili niya. Bilang pinunong-saserdote nang taong
iyon, inihayag niyang si Jesus ay mamamatay na para sa bansang iyon.
52
Hindi lamang para sa bansang iyon kundi para rin sa mga anak ng Diyos na
nangalat. Ito ay upang sila ay tipunin at pag-isahin.
53
Mula nga sa araw na iyon sila ay sumangguni sa isa't isa na siya ay patayin.
54
Si Jesus nga ay hindi na lumakad ng hayag sa gitna ng mga Judio. Siya ay
nagtungo sa isang lalawigang malapit sa ilang, sa lungsod na tinatawag na Efraim.
Nanatili siya roon kasama ang kaniyang mga alagad.
55
Malapit na ang Paglagpas ng mga Judio. Bago ang Paglagpas, marami ang umahon sa
Jerusalem mula sa lalawigan. Ang dahilan ay upang dalisayin ang kanilang mga
sarili.
56
Hinanap nga nila si Jesus. Sila ay nag-usap-usap sa kanilang mga sarili habang
nakatayo sa templo. Sabi nila: Ano sa palagay ninyo ang dahilan na hindi siya
pumunta sa kapistahan?
57
Ang mga pinunong-saserdote maging ang mga Fariseo ay nagbigay ng utos na ang
sinumang nakakaalam kung nasaan si Jesus ay ipagbigay alam upang siya ay madakip
nila.
— Juan 11:1-57
(Ang Salita ng Diyos [SND] - Copyright © 1998 by
Bibles
International)
SAAN HAHANAPIN SA BIBLIA:
SA PANAHONG....
Juan 17
2 Mga Taga-Corinto 5
1 Juan 3
Pahayag 14
Ye Must Be Born Again! | You Need HIS Righteousness!
No comments:
Post a Comment